Στην ταβέρνα που… πλένεις και τα πιάτα!

Self-service εμπειρία στην Αστυπάλαια

Συντάκτης: Ελευθερία Νταβατζή

Δεν ξέρω πώς έχετε στο μυαλό σας την έννοια του self-service, εγώ πάντως την ξανασκέφτηκα μετά την επίσκεψή μου στην Αστυπάλαια. Και… η έκπληξή μου είχε θετικό πρόσημο!

Ας τα πάρουμε από την αρχή. Πέρυσι το καλοκαίρι, στο πλαίσιο των καλοκαιρινών εξορμήσεών μου, επισκέφθηκα την Αστυπάλαια — τη λεγόμενη «πεταλούδα του Αιγαίου», εξαιτίας του σχήματός της. Η θέα της χώρας καθώς το πλοίο πλησιάζει το λιμάνι είναι απλώς μαγική. Ανακούφιση μετά από το 9ωρο ταξίδι.

Στο ξενοδοχείο (ευτυχώς βρήκαμε τελευταία στιγμή ένα υπέροχο δωμάτιο στο Chrysalis Boutique Hotel) μας πρότειναν μέρη να επισκεφθούμε, ανάμεσά τους και το Βαθύ. Ένα μικρό ψαροχώρι με ελάχιστους κατοίκους, ήρεμο, με καθαρά αλλά… θολά νερά – δεν ενδείκνυνται για μπάνιο, μας είπαν. Εκεί όμως βρίσκεται και μία… αλλιώτικη ταβέρνα.

Έτσι, ένα μεσημέρι, μετά το μπάνιο, ξεκινήσαμε για το Βαθύ. Ο χωματόδρομος, τα ερειπωμένα σπιτάκια και οι ψαρόβαρκες στολισμένες με ξεχασμένα λούτρινα αρκουδάκια μάς έκαναν να αμφιβάλλουμε αν θα βρούμε κάτι ανοιχτό. Ξαφνικά, αντικρίζουμε μπλε σκαλάκια και έναν μικρό μαυροπίνακα:
«Ανοιχτά 14:00 – 19:00»
Ω! Τυχεροί – θα φάμε!

Ανεβαίνοντας, εμφανίζεται και το όνομα:
«Ταβέρνα Ουζερί η Γαλήνη».

Αλλά κανείς δεν μας είχε προειδοποιήσει για την εμπειρία που θα ζούσαμε.

Καθίσαμε σε ένα τραπεζάκι. Λίγο μετά, μια φωνή από διπλανή παρέα μάς πληροφορεί:
– Το μαγαζί είναι self-service! Διαβάστε τις οδηγίες.

Αμήχανη αλλά γελώντας, γύρισα προς την είσοδο και… πράγματι, οδηγίες!
Παίρνεις μπλοκάκι και στυλό. Γράφεις το όνομά σου και εσύ ο ίδιος σημειώνεις την παραγγελία (φαγητό και ποτό). Καθαρογραμμένα, παρακαλώ. Παραδίδεις το χαρτί στην κυρία Μαρία και συνεχίζεις στρώνοντας μόνος σου το τραπέζι σου.

Σημείωση:
Μην κάνετε πολλές ερωτήσεις στην κυρία Μαρία — εκνευρίζεται λίγο. Μπορεί να ακούσεις τη φράση:
«Δεν ξέρεις να διαβάζεις;»
(το άκουσα εγώ προσωπικά… με αγάπη όμως!)

Σε όλο το μαγαζί υπάρχουν χειρόγραφες οδηγίες:
«Τα ποτήρια στη μέσα πλευρά», «ψάρια» πάνω στον καταψύκτη, «παγάκια» στο ψυγείο. Παίρνεις το τραπεζομάντηλο, σερβίρεις το τραπέζι σου… αλλιώς δεν τρως στην “Γαλήνη”!

Όταν έρθει η ώρα, θα ακούσεις τη φωνή της κυρίας Μαρίας:
– Ελευθερίτσααα!
(Ναι, αυτό άκουσα).
Πήγα, πήρα δίσκο, σέρβιρα τα πιάτα και… μπορώ να τραγουδήσω περήφανα:
«Η πιο καλή γκαρσόνα είμαι εγώ»!

Τα τραπέζια γέμιζαν, ο κόσμος περίμενε ήσυχα, και όλοι –μα όλοι– εξυπηρετούσαν μόνοι τους τον εαυτό τους, χωρίς γκρίνια. Η κυρία Μαρία μαγείρευε σπιτικά, παραδοσιακά, με υπομονή και αγάπη.

Και όχι, το self-service δεν τελειώνει εκεί.
Αφού φας, πρέπει να συμπληρώσεις και ό,τι επιπλέον πήρες (ποτά/αναψυκτικά). Εσύ κάνεις και τον λογαριασμό.
Η κυρία Μαρία σε εμπιστεύεται.

Φήμες λένε ότι στο τέλος πλένεις και τα πιάτα. Δεν θα το επιβεβαιώσω, ούτε θα το διαψεύσω. Απλώς… αν βρεθείτε στην Αστυπάλαια, να πάτε στο Βαθύ, να ανεβείτε τα μπλε σκαλάκια και να καθίσετε στην «Γαλήνη».

Καλό καλοκαίρι να έχουμε!
Και μην σκεφτείτε το 9ωρο ταξίδι – το νησί το αξίζει.